|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
nie te¿ wypowiedzia³ siê SN w wyroku z dnia 5 wrzeSnia 1996 r.,
II PRN 9/96 (OSNAP 1997, z. 5, poz. 70), w którym uzna³, ¿e do-
puszczenie do pracy maszynisty kolejowego bez przeprowadzenia
badañ kontrolnych i po up³ywie terminu obowi¹zuj¹cego do prze-
prowadzenia takich badañ, mo¿e stanowiæ przyczynê zewnêtrzn¹
uzasadniaj¹c¹ uznanie zdarzenia za wypadek przy pracy. Warto rów-
nie¿ zwróciæ uwagê na wyrok NSA z dnia 7 listopada 2002 r.,
II S.A. 3358/01 (Pr. Pr. 2003, nr 3, s. 38 40), wed³ug którego legi-
tymowanie siê wynikami specjalistycznymi badañ lekarskich,
stwierdzaj¹cych zdolnoSæ do wykonywania okreSlonego zawodu lub
czynnoSci, nie zwalnia z obowi¹zku poddawania siê wstêpnym ba-
daniom lekarskim, o których mowa w art. 229 § 1 k.p.
Jaki obowi¹zek ci¹¿y na pracodawcy w razie stwierdzenia
u pracownika objawów choroby zawodowej?
W mySl przepisów art. 230 k.p., w razie stwierdzenia u pracow-
nika objawów wskazuj¹cych na powstawanie choroby zawodowej,
pracodawca jest obowi¹zany, na podstawie orzeczenia lekarskiego,
w terminie i na czas okreSlony w tym orzeczeniu, przenieSæ pracow-
nika do innej pracy nie nara¿aj¹cej go na dzia³anie czynnika, który
wywo³a³ te objawy. Je¿eli przeniesienie do innej pracy powoduje
obni¿enie wynagrodzenia, pracownikowi przys³uguje dodatek wy-
równawczy przez okres nieprzekraczaj¹cy 6 miesiêcy. Podstaw¹
202
przeniesienia pracownika do innej pracy nie nara¿aj¹cej go na dzia-
³anie czynnika, który wywo³a³ objawy choroby zawodowej, jest
orzeczenie lekarskie wydane w trybie okreSlonym w powo³ywanym
wczeSniej rozporz¹dzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Spo³ecznej
z dnia 30 maja 1996 r. Orzeczenie lekarskie okreSla termin i okres,
na jaki pracodawca jest obowi¹zany przenieSæ pracownika do innej
pracy. Pracownik lub pracodawca, który nie zgadza siê z treSci¹ wy-
danego orzeczenia lekarskiego o koniecznoSci przeniesienia pracow-
nika do innej pracy w zwi¹zku ze stwierdzeniem objawów powsta-
wania choroby zawodowej, mo¿e wyst¹piæ w ci¹gu 7 dni od daty
wydania tego orzeczenia, za poSrednictwem lekarza, który je wyda³,
z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania. Ponowne ba-
danie powinno byæ przeprowadzone w ci¹gu 14 dni od daty z³o¿e-
nia takiego wniosku. Badanie ponowne przeprowadza siê w woje-
wódzkim oSrodku medycyny pracy w³aSciwym ze wzglêdu na miej-
sce Swiadczenia pracy lub siedzibê pracodawcy. Ustalone w wyniku
ponownego badania orzeczenie lekarskie jest ostateczne i stanowi
podstawê do wydania przez lekarza przeprowadzaj¹cego ponowne
badanie stosownego zaSwiadczenia.
Nale¿y podkreSliæ, ¿e przeniesienie pracownika do innej pracy
na podstawie art. 230 § 1 k.p. nie wymaga dokonania wypowiedze-
nia dotychczasowych warunków umowy o pracê w trybie art. 42
k.p., tj. w drodze wypowiedzenia zmieniaj¹cego, bowiem nie powo-
duje ono zmiany tych warunków, lecz jedynie zawieszenie ich sto-
sowania na okres ustalony w orzeczeniu lekarskim, w zakresie ro-
dzaju dotychczas wykonywanej pracy. Po up³ywie okresu przenie-
sienia do innej pracy pracownik ma prawo powrotu do dotychczaso-
wej pracy, jeSli objawy choroby zawodowej ust¹pi¹ i lekarz uzna, ¿e
pracownik jest zdolny do jej wykonywania.
Czy pracownikowi przeniesionemu do innej pracy przys³uguje
dotychczasowe wynagrodzenie?
W przypadku gdy przeniesienie do innej pracy powoduje obni-
¿enie dotychczasowego wynagrodzenia, pracownikowi przys³uguje
dodatek wyrównawczy przez okres nieprzekraczaj¹cy 6 miesiêcy.
Dodatek wyrównawczy stanowi ró¿nicê miêdzy wynagrodzeniem
203
z okresu poprzedzaj¹cego przeniesienie do innej pracy, a wynagro-
dzeniem osi¹ganym przez pracownika po przeniesieniu do innej pra-
cy. WysokoSæ dodatku wyrównawczego oblicza siê wed³ug zasad
okreSlonych w § 7 10 rozporz¹dzenia Ministra Pracy i Polityki So-
cjalnej z dnia 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wyna-
grodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia sta-
nowi¹cego podstawê obliczania odszkodowañ, odpraw, dodatków
wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych nale¿noSci przewi-
dzianych w Kodeksie pracy (DzU nr 62, poz. 289 ze zm.). Zgodnie
zaS z § 7 ust. 2 tego rozporz¹dzenia wynagrodzenie do celów usta-
lenia dodatku wyrównawczego oblicza siê wed³ug zasad obowi¹zu-
j¹cych przy ustalaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy, okre-
Slonych z kolei w rozporz¹dzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjal-
nej z dnia 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegó³owych zasad udzie-
lania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wyp³acania wynagrodze-
nia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniê¿nego za urlop (DzU nr 2,
poz. 14 ze zm.).
Zgodnie z § 8 powo³anego rozporz¹dzenia z dnia 29 maja
1996 r., dodatek wyrównawczy do wynagrodzenia wed³ug sk³adni-
ków wynagrodzenia okreSlonych w stawkach miesiêcznych w sta³ej
wysokoSci zmniejsza siê za ka¿dy dzieñ pracy, za który pracowni-
kowi po powierzeniu innej pracy nie przys³ugiwa³o wynagrodzenie
za pracê. W tym celu kwotê dodatku wyrównawczego dzieli siê
przez wspó³czynnik s³u¿¹cy do ustalenia ekwiwalentu pieniê¿nego
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
|
