[ Pobierz całość w formacie PDF ]

którą wypatrzył pod oknem. Była taka jak ta z domu, tylko większa.
- Mogę zagrać rolę mamy? - zażartowała speszona Lisi, wskazując czajnik
z herbatą.
- Jesteś mamą - odparł Philip ciepło.
Lisi usiadła na kanapie i nalała herbatę do filiżanek, podczas gdy Philip
nie odrywał od niej oczu.
- O której przyjdzie opiekunka? - spytała rzeczowym tonem.
- O siódmej trzydzieści.
Po podwieczorku Philip pokazał Timowi jego pokój. Był utrzymany w
pastelowych kolorach, pełen zabawek i plakatów z postaciami z kreskówek.
- 89 -
S
R
- Rozpieszczasz go - zauważyła łagodnie Lisi.
- Mam dużo czasu do nadrobienia - odparł, wzruszając ramionami.
Podeszła szybko do okna, bo ta uwaga uświadomiła jej po raz kolejny, że
Philip ma do niej żal o trzymanie w tajemnicy istnienia jego syna. Czy
kiedykolwiek jej wybaczy?
- Chodz
, pokażę ci twoją sypialnię. Oczywiście jest w pobliżu pokoju
Tima.
Pokój był niewielki, ale bardzo przytulny, z kominkiem.
- Wiem, jak lubisz ogień - uśmiechnął się. A to jedyna sypialnia z
kominkiem w domu, oprócz mojej, oczywiście.
Poczuła rozczarowanie na myśl, że tam oczywiście jej nie zaprosi. Niby
dlaczego miałby to zrobić, skoro najwyraz
niej już go nie pociąga?
- Może pójdę się przebrać? - zaproponowała, zerkając na zegarek.
- Dobrze.
Wzięła prysznic, zrobiła staranny makijaż i upięła włosy małymi
spinkami ze sztucznymi diamencikami, ale nie mogła poradzić sobie z
nieszczęsnym suwakiem.
Westchnęła na myśl, że będzie musiała poprosić o pomoc Philipa, choć
przecież nie musiała się go wstydzić. A jednak poczuła, że się czerwieni, gdy
zawołała w głąb korytarza:
- Philip! Czy mógłbyś mi pomóc zapiąć suwak?
Philip przerwał zapinanie spinek przy mankietach, z czym przywykł sobie
radzić sam, i skrzywił się. Tak, mógłby jej pomóc, lecz czy może być gorsza
tortura dla mężczyzny, który poprzysiągł sobie, że nie tknie jej palcem do
chwili, gdy nadejdzie stosowny moment?
Stała przed drzwiami swej sypialni i gdy do niej podszedł, wzruszyła
przepraszająco ramionami, przytrzymując przód wydekoltowanej sukni.
- Z trudem się w niej mieszczę - mruknęła, speszona widokiem Philipa w
stroju wieczorowym, który doskonale podkreślał jego smukłą sylwetkę.
- 90 -
S
R
Odwróciła się tyłem i gdy ujrzał jej nagie plecy, bo nie miała na sobie
stanika, z trudem zapanował nad pragnieniem, by odwrócić ją i zacząć całować.
Wyglądała oszałamiająco. Czerń sukni podkreślała hebanowy odcień jej włosów
i mleczną biel skóry. Philip chwycił końcówkę suwaka tak ostrożnie, jakby to
był jadowity wąż i szybkim ruchem podciągnął do góry. Czuł ciepło bijące od
ciała Lisi i zapach subtelnych perfum.
- Czy dobrze? - spytał nieco schrypniętym głosem.
- Z
wietnie, dziękuję! - rzuciła i wróciła szybko do swojej sypialni.
Niemal nienawidziła siebie za to, że tak bardzo go pragnie. A jego za to,
że już jej nie pożąda. Pewnie z powodu tego, co zaszło w Old Rectory.
Philipowi mogło się nie podobać, że matka jego dziecka nie ma żadnych
zahamowań...
Gdy wreszcie wyszła z pokoju, czekał na nią już całkowicie ubrany.
- Chodz
my do kuchni. Damy Timowi coś do zjedzenia, zanim przyjdzie
opiekunka - zaproponował Philip. - Nawiasem mówiąc, wyglądasz świetnie -
rzucił niedbałym tonem.
- Dziękuję - powiedziała, uśmiechając się blado. Chciała, by rzeczywiście
tak myślał, a nie lustrował ją zimnym wzrokiem, jakby była kosztownym
meblem.
Philip przygotował dla Tima jajka na miękko i tost, a potem chłopczyk
usadowił się ze szklanką mleka w fotelu i, uszczęśliwiony, wybrał jedną z kaset
video, kupionych zapewne specjalnie na tę okazję.
- Dlaczego mnie zaprosiłeś? - spytała Lisi w samochodzie. - Pewnie ktoś
się wycofał w ostatniej chwili?
- Jeśli chcesz mi przypomnieć, że masz o mnie fatalne zdanie, to ci się
udało - odparł Philip kwaśno. - Po prostu chciałem ci zrobić przyjemność, Lisi.
- Dziewczyna z prowincji w wielkim mieście?
Zignorował jej sarkastyczny ton. Nie chciał się kłócić. Nie tego wieczoru.
- 91 -
S
R
- Zapewniam cię, że wyglądasz jak wyrafinowana bywalczyni salonów -
powiedział z żartobliwą galanterią.
- Czy mam to uznać za komplement?
- Może spróbuj. I przestań się już dąsać, bo szybko się zestarzejesz.
Uśmiechnij się. Jesteśmy na miejscu.
Bal był bardzo elegancki. Wokół roiło się mnóstwo atrakcyjnych kobiet i
przystojnych mężczyzn, ale Lisi nie czuła się tu kimś nie na miejscu, być może
dlatego, że Philip nie odstępował jej na krok, co było niezmiernie przyjemne.
Tańczył z nią i przedstawiał wciąż nowym ludziom, przynosił drinki i
smakołyki, które niedbale wkładał jej do ust, a ona nie protestowała, nie chcąc [ Pobierz całość w formacie PDF ]