[ Pobierz całość w formacie PDF ]

tak roztrzęsiony. Był spięty i nerwowy, i często, z bolesnym wyrazem twarzy, przebiegał
oczami po jej piersiach. Allison, czując kobiecą dumę, wiedziała, że to ona odpowiedzialna
była za to zdenerwowanie.
- Widzę, że nie masz uczulenia na mięczaki - zauważył, gdy opróżniła do czysta talerz z
krewetkami.
Roześmiała się.
- Nie. I nie przepadam za czerwonym mięsem, więc możesz sobie wyobrazić, jak się
czułam, gdy tamtego wieczoru musiałam zjeść prawie surowe żeberka. - Wzdrygnęła się.
- To dlatego od razu mi się spodobałaś. Brałaś to do ust i za każdym razem wstrząsałaś się. -
Wyciągnął do niej rękę poprzez oświetlony świecami stół. - Jedyną rzecz, której nie mogłem
zrozumieć, to to, dlaczego tak bardzo chciałaś zrobić przyjemność narzeczonemu, którego nie
kochasz. Bo jasne było dla mnie, że nie kochasz Davida.
- Masz dużo intuicji.
- Tak sądzę. A gdybyś wiedziała o wszystkim tym, co moja intuicja powiedziała mi na twój
temat, zarumieniłabyś się.
Trzymając się za ręce, szli wolno przez Harbour Town, które zaraz po zachodzie słońca
stawało się centrum nocnego życia. Restauracje i wspaniałe butiki tworzyły imponujący
labirynt. Dzieci i starsi, rodziny i kochankowie jedli, pili, śpiewali i tańczyli w kojącym
nocnym powietrzu.
Znalez
li sobie miejsce na niskim kamiennym murku ograniczającym molo. Podziwiali
występy na scenie pod olbrzymim dębem. Głos młodego śpiewaka był czysty, a jego
wesołość zaraz
liwa. Klaskali w takt muzyki i śmiali się z jego dobrze znanych numerów.
Spencer usiadł blisko Allison. Kiedy przedstawienie skończyło się, zostali wchłonięci przez
tłum. By nie zgubić dziewczyny, prowadził ją przed sobą, objąwszy w pasie rękami.
Czuła na żebrach dotyk silnych palców. Jego dłonie wyglądały na idealnie dopasowane do
kształtu jej talii; przez wycięcie z tyłu sukienki czuła na skórze lekki dotyk koszuli. Kiedy po
drodze zrobił się zator, zostali mocno przyciśnięci do siebie. Dotknęła plecami jego piersi,
gdyż trzy pierwsze guziki koszuli miał rozpięte.
Na szczęście nie mógł widzieć jej twarzy; z zamkniętymi oczami rozkoszowała się tymi
przypadkowymi pieszczotami. On też nie pozostawał na nie obojętny. Z
cisnął ją mocniej w
talii; poczuła też na swoich włosach wargi.
Po wydostaniu się z tłumu oboje szybko oddychali i daremnie usiłowali ukryć swoje
uczucia. Lecz na  Double Dealer Allison ponownie poczuła się onieśmielona.
- Masz ochotę na trochę wina? - spytał.
Wypiła już przy kolacji dwa kieliszki.
- Nie. Wyczerpałam swój limit. - Uśmiechnęła się przepraszająco. - W niczym nie jestem
szczególnie dobra, nawet w piciu.
Spencer z udawaną złością położył ręce na biodrach.
- W jednym jesteś cholernie dobra: w pomniejszaniu swojej wartości. - Odwrócił się do niej
plecami, przemierzył pokład aż do skierowanego w stronę oceanu dziobu, po czym wrócił. -
Gdybym tego nie chciał, nie byłoby cię tutaj, rozumiesz? Mówię to po raz ostatni. Przestań
być taka potulna i przepraszająca, i powiedz mi, co chcesz robić przez resztę wieczoru:
oglądać telewizję, słuchać taśm, pograć w karty.
Jego złość wzbudziła w niej podobne uczucia. Za kogo on się uważa, że tak na nią krzyczy!
- Chcę się położyć - odrzekła zimno. - To był długi dzień.
Schodząc na dół, otarła się o niego; złapał ją za rękę i obrócił dookoła. Przyciągnął ją
mocno do siebie i, chwyciwszy jedną ręką za włosy, delikatnie odchylił głowę do tyłu.
W jego ciemnoniebieskich oczach odbijało się światło księżyca. Powolny, diabelski
uśmiech odsłonił zęby, zaskakująco białe na tle ciemnej twarzy.
- Jesteś dobra też w innej rzeczy: we wpadaniu we wściekłość. Robisz to lepiej niż
jakakolwiek znana mi kobieta. To na pewno z powodu tych rudych włosów - zadumał się,
pocierając palcami grube kosmyki. - Ale mnie to się podoba. Twój temperament
niesamowicie mnie ekscytuje.
Jego wzrok wędrował łakomie po jej twarzy, ogarniając hardy zarys podbródka,
wyzywające, zielone oczy, skrzące się włosy. Powędrował niżej, by podziwiać widok jej na-
brzmiałych piersi.
Całe jego ciało płonęło pożądaniem; pamiętał jednak o swojej obietnicy. Wiedział, że
gdyby ją w tej chwili pocałował, nie byłby w stanie zatrzymać się aż do momentu wejścia w
nią. Wtedy ona przestałaby mu ufać, a przecież zanim zdobędzie jej ciało, musi zdobyć jej
zaufanie.
Delikatnie odsunął ją od siebie. Dostrzegł błysk w jej oczach i miał nadzieję, że to
rozczarowanie.
- Jeśli będziesz czegoś potrzebować, zawołaj mnie. Zostanę jeszcze trochę na pokładzie.
Dobranoc, Allison.
- Dobranoc.
Na schodach odwróciła się. Stał nieruchomo, ale nadal patrzył na nią. Zwilżyła wargi,
zawstydzona swym wcześniejszym zachowaniem.
- To był miły wieczór, Spencerze. Dziękuję ci.
Skinął głową i uśmiechnął się. Allison weszła do bogato urządzonej sypialni. Z
ciągnąwszy
z łóżka narzutę, ze zdumieniem stwierdziła, że pod spodem znajduje się atłasowa pościel. Do
tej pory używała zawsze pościeli perkalowej. Włożyła jedną z piżam, do kupna których
zmusiła ją Anna. Piżama była dwuczęściowa, uszyta z czarnego jedwabiu. Górę, głęboko
wydekoltowaną, podtrzymywały cieniutkie ramiączka. Dół był tak skąpy, że zastanawiała się,
po co w ogóle zawraca sobie nim głowę. [ Pobierz całość w formacie PDF ]