|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
podniecić i żeby się z nim kochać. Musiał się
poddać.
Wydawała mu się tak delikatna i krucha, że bał
się, że ją zgniecie, uniósł ją więc tak, by była wy
żej, a ona unosiła się na nim i opadała, dziko i ryt
micznie, Ward zaś przyciągał ją do siebie mocno
w tym samym rytmie.
Annie zdawało się, że jest w niebie. To było
coś nadzwyczajnego, cudownego; całe jej ciało
śpiewało z upojenia. Musiała przecież przeżywać
to już wielokrotnie, lecz zdawało jej się, jakby to
było po raz pierwszy i jakby dokonała nieziem
skiego odkrycia.
- Tak, Ward... jeszcze... - zachęcała go, gdy
całował jej piersi, co przyprawiało ją o dreszcze
rozkoszy.
61
Ward zdawał sobie sprawę, że całkowicie dał
się ponieść swoim zmysłom, teraz był na łasce ży
wiołu, a coś takiego zdarzyło mu się po raz pierw
szy w życiu. Jeszcze nigdy tak bez reszty nie pod
dał się pożądaniu. Chciał posiąść Annę całkowicie,
pochłonąć ją.
Wiedział, że powinien przerwać natychmiast to,
co się działo, odejść, uciec, lecz nie było już na
to sposobu. Poza tym ekstaza w oczach Anny sto
piła jego siłę woli do reszty.
Oboje zatracili siÄ™ w rozkoszy.
Ochłonąwszy, Ward nie mógł sobie darować, że
tak bez reszty zatracił samokontrolę. Poddał się
przemożnej pokusie, chociaż w życiu wielokrotnie
odrzucał okazje do przygód erotycznych. Wyzna
wał dość idealistyczne zasady moralne i nigdy nie
uprawiał seksu jedynie dla przyjemności.
A jednak leżał teraz w łóżku z kobietą, która
jak na ironię wzbudzała w nim takie uczucia jak
czułość, opiekuńczość, potrzeba bliskości. Znał
przy tym całą złą prawdę na jej temat i wiedział,
że jest to ostatnia kobieta, którą mógłby pokochać.
Wszystko to nie składało się w żadną spójną ca
łość.
Pielęgniarka w szpitalu wyraznie dała mu do
zrozumienia, że amnezja Anny nie jest udawana,
lecz autentyczna. Nie tłumaczyło to jednak całej
62
metamorfozy, jakiej uległa. Z wyrachowanej, chłod
nej oszustki przeistoczyła się w delikatną, sponta
nicznÄ…, kochajÄ…cÄ… kobietÄ™, szczodrze obdarowujÄ…cÄ…
go dowodami swego uczucia. Nikt jeszcze nie mówił
do niego tak jak ona, nikt tak otwarcie nie dał mu
poznać, że jest pożądany i kochany.
Kochany!
Serce zabiło mu mocniej, działo się z nim coś
dziwnego.
I co miał z tym wszystkim zrobić?
ROZDZIAA PITY
- Dzień dobry.
Ward usiadł w łóżku, przypominając sobie wy
darzenia tej nocy.
- Nie śpię już od dawna - oznajmiła Anna
z rozjaśnioną twarzą i też się podniosła, żeby go
pocałować. Koc osunął się, odsłaniając jej pełne,
nagie piersi, ona jednak zupełnie nie robiła wra
żenia zawstydzonej. Na pewno nie chciała go świa
domie prowokować, lecz ciało Warda bezbłędnie
odpowiedziało na sygnał.
- Trzeba było mnie obudzić - odpowiedział
szorstko, starając się odwzajemnić pocałunek je
dynie mechanicznie, jak najmniej się angażując.
- Zejdę na dół i zrobię nam obojgu herbatę -
rzekł. - A w ogóle, to jak się czujesz?
Na co to lekarz kazał mu zwracać uwagę? Bóle
głowy, zawroty, zaburzenia widzenia, mdłości...
- Cudownie - zapewniła go Anna z uśmie
chem. - Absolutnie, bezgranicznie cudownie. Mo
że na razie dalibyśmy sobie spokój z tą herbatą?
64
To ostatnie powiedziała znacząco, chcąc przy
wrócić nastrój intymności.
- Wiesz, Ward, to, co się między nami dzieje,
wydaje mi się takie nowe... Jakoś... wciąż nie mo
gę uwierzyć, że miałam tyle szczęścia, że cię spot
kałam. Wiem, że na pewno już ci to wszystko mó
wiłam, ale po śmierci Ralpha tak się bałam, że...
że... nie chciałam już nikogo innego, żeby przy
padkiem znowu... - urwała i po chwili mówiła
dalej z widocznym przejęciem. - Przeżyłam taki
wstrząs i ból, kiedy on zginął... Czułam się także
winna. On był taki młody i w jednej chwili już
było po nim. Wydawało mi się, że bezpieczniej
będzie nigdy z nikim się nie wiązać. Ralph był
ostrożnym żeglarzem, nie popisywał się brawurą.
Wtedy wypłynął tak sobie, nie na długo. Strażnik
wybrzeża mówił, że to musiała być jakaś zbłąkana
fala, która wywróciła łódz - głos jej się załamał.
- Wtedy mieliśmy iść na kolację do jego rodziców.
Czekałam na niego, czekałam i...
Ward poczuł, że jego obraz Anny znowu się
zmienia. To, co mówiła, musiało być prawdą,
a w jej głosie słychać było prawdziwe uczucie.
- Nie wiem, kiedy i jak to się stało, ale wido
cznie w pewnym momencie zrezygnowałam ze
swoich postanowień, skoro teraz jestem z to
bą... Ward, ja przedtem nigdy... Jak myśmy się
poznali?
65
- Lekarz powiedział, że pamięć ma ci wrócić
w sposób naturalny, nie mogę ci nic mówić.
To, co od niej teraz usłyszał, zrobiło na nim
głębokie wrażenie.
- Musiałaś go bardzo kochać. - Bezpieczniej
było rozmawiać z nią o Ralphie, niż narażać się
na kolejne pytania na temat aktualnego zwiÄ…zku.
- Tak, rzeczywiście - przyznała Anna, marsz
czÄ…c nieco brwi. - Teraz to wszystko wydaje mi
się odległe, byliśmy bardzo młodzi. Dorastaliśmy
razem i właściwie zawsze stanowiliśmy parę;
wszyscy oczekiwali, że się pobierzemy, i tak też
się stało. Wydawało się to całkowicie naturalne.
Nie zrozum mnie zle - powiedziała proszącym
głosem. - Było nam razem dobrze, byliśmy szczę
śliwi, ale nie było... nie było tak, jak teraz z tobą.
Musiałam ci już to przecież mówić - dodała, pod
nosząc na niego wzrok. - No, a ty? Czy byłeś...
czy byłeś żonaty?
- Tak, bardzo krótko - odpowiedział. - Moje
małżeństwo było całkowitą pomyłką i dla mnie,
i dla niej.
- Czy wciąż ją kochasz? - zapytała Anna
z wahaniem.
- Czy ją kocham? - Ward zaśmiał się gorzko.
- Nie. Przez dłuższy czas po rozwodzie zdawało
mi się, że jej nienawidzę, ale potem i to mi prze
szło. Po prostu każde z nas poślubiło swoje wy-
66
obrażenie, a nie rzeczywistą osobę, dlatego nasz
związek nie miał szans. Nawet jeśli ona była chci
wa i samolubna, to moja wina, że tego w porę nie
zauważyłem. Wybaczyłem jej wszystko już dawno
temu.
- Jej wybaczyłeś rozpad waszego małżeństwa
- zauważyła Anna rozsądnie - ale przypuszczam,
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
|
