[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- Lubię zdrową żywność. Dzięki niej można uniknąć wielu
chorób - plątała się coraz bardziej.
- Oczywiście. Z tego samego powodu nie wskakuję do łóżka
każdej napotkanej kobiety. Prawdę mówiąc, już od dawna nie
miałem okazji, aby zachorować.
Ta szczera wypowiedz
wywołała gwałtowny rumieniec na twarzy
Persefony. Nagle zdała sobie sprawę, że jej towarzysz pożąda...
Penny. Tajemniczej mieszkanki opuszczonego zamku, osoby, która
nie istniała.
Kto chciałby zwrócić uwagę na Persefonę Snow, obdarzoną
dziwacznym imieniem, dziwacznym kucykiem i całą masą kłopotów?
Z ciężkim westchnieniem oparła się o blat stołu.
- Chyba nie powinniśmy poruszać tak intymnego tematu -
powiedziała.
- Moje myśli o tobie są również intymne - padła odpowiedz
.
Mack stał ukryty w mroku, poza kręgiem światła latarki. Od
dziewczyny dzieliło go kilka metrów, mimo to Persefona czuła się
zdominowana jego obecnością. Uwięziona w niewidzialnej pułapce.
Niemal biegiem rzuciła się w stronę drzwi prowadzących na
korytarz. Minęła spiżarnię, pralnię, piwnicę przeznaczoną do
przechowywania wina oraz szereg pomieszczeń dla służby. W końcu
korytarza, niewidoczne w cieniu olbrzymiej szafy, znajdowały się
jeszcze jedne drzwi. Prowadziły do jej kryjówki.
Dziewczyna zwolniła kroku i obejrzała się przez ramię. Mack był
tuż za nią.
- Jesteśmy na miejscu - powiedziała buńczucznie. - Oto moja
str. 50
RS
sypialnia. Nawet nie myśl, że pozwolę ci wejść do środka.
- Nic dziwnego, że podczas pierwszych oględzin i nie
zauważyłem tego miejsca. - Mężczyzna zerknął na szafę, po czym
ponownie przeniósł wzrok na swą piękną towarzyszkę. - Mam
nadzieję, że nie planujesz ucieczki.
- Spotkamy się rano. Obiecuję.
Przez chwilę czekała, aż odejdzie, lecz Mack nie ruszał się z
miejsca.
- Masz mi coś do powiedzenia? - spytała.
- Mmm... - Skrzyżował ramiona na piersiach. - Rozmyślam, w
jaki sposób cię uwieść.
- Jak możesz!
Skrzywił usta. Po krótkim milczeniu odezwał się spokojnie:
- Odnoszę wrażenie, że mężczyz
ni cię onieśmielają. Chyba
powinnaś mieć więcej czasu na spokojną analizę sytuacji.
- Słusznie - odpowiedziała podniesionym tonem. - Niczego tak
nie pragnę jak kilku godzin samotności.
Nagle spoważniała. W jej oczach błysnął przestrach.
- Czy zamek już został sprzedany? Jesteś nowym właścicielem?
- Na razie złożyłem ofertę. Formalności jeszcze trochę potrwają,
lecz jestem przekonany, że bez trudu wygram przetarg.
Bez wątpienia. Nie wyglądał na człowieka przyzwyczajonego do
porażek.
Persefona odetchnęła z ulgą. Przez parę dni mogła czuć się
bezpieczna.
Mack skierował się w stronę schodów.
- Zaczekaj - zawołała. Zdjęła skarpetki. - Podłoga w holu jest
lodowato zimna.
- Dziękuję. - Skarpetki były za małe, lecz w końcu udało mu się
je naciągnąć.
- Powinniśmy oszczędzać wodę - dodała. - Gdybyś mógł...
korzystać ze spłuczki tylko w razie prawdziwej potrzeby.
- Spróbuję o tym pamiętać - odparł grobowym głosem. -
Dobranoc, Penny.
str. 51
RS
Gdy doszedł do końca korytarza, spojrzał na nią przez ramię.
- Czasem w czasie ucieczki dobrze jest skorzystać z czyjejś
pomocy - powiedział. - Mam wielu wpływowych przyjaciół, którzy
mogą skłonić policję do szybszego działania.
- %7ładnej policji - zawołała.
- Popełniłaś przestępstwo? - spytał cicho.
W ciemnościach nie mogła dostrzec jego twarzy.
- Penny to nie jest twoje prawdziwe imię - dodał po chwili.
Położyła rękę na klamce.
- Idz
już, Mack.
- Będziesz musiała szczerze odpowiedzieć mi na kilka pytań. Na
razie dobranoc... księżniczko.
str. 52
RS
ROZDZIAA
6
ersefona zakleiła kawałkiem taśmy worek ze starą ściółką i
spojrzała na Bustera.
P
- Zdaje się, że mamy kłopoty - powiedziała. Kucyk
parsknął.
- Naprawdę. - Zarzuciła torbę na ramię. Poczuła nieprzyjemną
woń i zmarszczyła nos. - Mack jeszcze się nie obudził, lecz co
zrobimy, gdy już na dobre wypełznie ze śpiwora? Myślałam, że rano
wyjedzie, lecz przed chwilą zajrzałam do holu i zobaczyłam, że wciąż
śpi.
Mack leżał na boku z głową wspartą o stos bagaży. Pochrapywał
cicho i sprawiał wrażenie człowieka, który chce dłużej pobyć w
opuszczonym zamczysku.
- Wiem, że to niewygodnie spać na podłodze - ciągnęła
Persefona - ale nie mogę pozwolić, aby ponownie cię zobaczył. W ten
sposób stałby się wspólnikiem kradzieży.
Prawdziwy rycerz bez wątpienia porzuciłby swoje lenno, by
bronić pięknej dziewczyny przed zakusami ciemnych mocy. Czy
miała prawo wymagać podobnego poświęcenia od obcego
mężczyzny?
Buster nie znalazł odpowiedzi. Wetknął aksamitny nos w naręcze
świeżego siana. Persefona przesłała mu smutny uśmiech.
- Wiem, chciałbyś się pobawić. Niestety, musisz jeszcze trochę
zaczekać.
Weszła głęboko między drzewa i rozsypała zawartość worka.
Dobry, naturalny nawóz, pomyślała. Fachowym spojrzeniem oceniła,
że jej pupil nie miał żadnych kłopotów żołądkowych.
Zakopała pustą torbę, wsiadła do ukrytego wśród krzewów
samochodu, po czym przemyła twarz i ręce kawałkiem waty
umoczonym w oliwce dla dzieci. Nieprzyjemny zapach zniknął.
Wróciła do domu.
str. 53
RS
Blady promyk słońca wpadł do kuchni przez wysoko umieszczone
okno. Mack krzątał się wokół stołu. Mimo wczesnej pory miał na
sobie jasne spodnie, koszulę i krawat. Właśnie otwierał białe
kartonowe pudełko.
- Cześć. - Persefona usiłowała nie zwracać uwagi na smakowitą
woń świeżego pieczywa. - Widzę, że nie jesteś zwolennikem zdrowej
żywności.
- Nie. - Uśmiechnął się szeroko. - Lecz nie mam zamiaru
zmieniać twoich przyzwyczajeń. Przygotowałem ci śniadanie z tego,
co znalazłem w lodówce.
Przesunął w stronę dziewczyny talerz wypełniony po brzegi
karmą Bustera. Zdawał się nie zauważać jej przerażonego
spojrzenia. Wyjął z szuflady łyżkę. [ Pobierz całość w formacie PDF ]