[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zwolennicy wy moi kosmaci. Za dziesięć, piętnaście minut, nie
dalej. Nie będzie tam, oczywiście, \
adnego zasieku, nawet zwy-
kłej kłody w poprzek drogi, a tym bardziej miny przeciwpancer-
nej: Wakulin Grób Uljanycz-Adichrnantjicz potrzebuje samocho-
du, całego, a nie spalonych trupów, pomieszanych ze spalonym
\
elazem. Będzie raczej, jak przepowiada nasz odwa\
ny Iwan-kur-
de-Susanin, stary, nie wiadomo z jakich tajnych czasów chowany
szlaban i - ponure, z
le ogolone chłopy nagle wyjdą z lodowatej
ciemności i staną w poprzek drogi. I akurat w tym momencie za-
działa bezlitosna Korba mojego tajemniczego Fatum.
.. .Wątpliwe. Z jakiej racji? Gdzie niebezpieczeństwo? Gdzie r
przeszkoda dla moich planów i jakich? No, oddam im samochód!
Jeden - bez wahania. A jak będą nalegać, to i obydwa. Do bazy
jest z pięć kilometrów, na piechotę dotrzemy, jak baranki. Czy
zaczniemy się przez to zabijać?... Właśnie o to chodzi: "czy". To
ja w takiej sytuacji nie będę nikogo zabijał, a co postanowi moje
Fatum, tylko Fatum wie. Je\
eli. If anybody. A być mo\
e i Ono
nie wie (czy moneta wie, czy spadnie orłem czy reszką?). Ręka
Losu to po\
yteczna rzecz, ale czasami irytuje i poni\
a, jak i ka\
-
da Ręka - obca, włochata, bezczelnie ojcowska, opiekuńcza,
popychająca i trzymająca.
.. .Dziwne, \
e niczego się nie boję. Ju\
od wielu lat. To z
lei
Dobrze, je\
eli Rodzic Strachu sam odczuwa strach i im więcej
strachu wzbudza, tym bardziej sam się boi. Tak było zawsze i toł
jest normalne. Ja jestem wyjątkiem. Coś tu nie gra. Jakaś patolo
gia. Dawno to czuję, ale ani przyczyn, ani istoty nie mogę zrozu
mieć, i nie ma kogo się poradzić. Nie ma na świecie lekarza, kro
remu mo\
na poskar\
yć się na takie symptomy...
Cholera, gdzie jest wreszcie ten szlaban? Ju\
najwy\
szy
czas... "Albo w łeb mi szlaban wlepi... jakiś inwalida..." Jaki?
"Zmęczony"?... Nie. "Ponury"? Nie. ".. .mi beztroski inwalida"?
Nie. Cholera. "Iwan, albo w łeb mi szlaban wlepi jakiś inwalida.
Jaki inwalida?" Wanieczka, który prowadził, cię\
ko pracując
wszystkimi kończynami, tylko fuknął: "Chciałbym mieć pana pro-
blemy, panie kierowniku", i w tym momencie zawołał Kronid:
- Pierwszy, Pierwszy, ja Kronid, jak mnie słychać?
- Dobrze pana słyszę, Kronidzie. Proszę mówić.
- Przedstawiam dane o Wakulinie. Gerb Uljanowicz. Rok
urodzenia: sześćdziesiąty trzeci. Wykształcenie średnie zawodo-
we, ślusarz...
- Proszę tylko najbardziej istotne.
- Tak jest. Afgańczyk. Wojsko Desantowo-Powietrzne. Sier-
\
ant. Uczestnik akcji wojskowych w Karabachu, Naddniestrzu,
Bośni i tak dalej. Ostatni raz brał udział - w Kandymie. Zało\
y-
ciel "białego ruchu". Współprzewodniczący Związku Farmerów,
organizator bojowych dru\
yn Farmerskich. Wielki właściciel
ziemski, organizator sieci farm. Figuruje na listach gończych. Dwa
razy był podejrzany, za ka\
dym razem zwolniony za kaucją,
a śledztwo kończyło się z braku dowodów winy. Oskar\
enia...
- Stop - powiedział. Zobaczył szlaban. - Dziękuję. Ju\
. Idę
Strona 163
Strugaccy A i B - Poszukiwanie przeznaczenia(txt)
na kontakt.
- Powodzenia.
- Dziękuję. Koniec. - Nie patrząc, ale ostro\
nie, wło\
ył czar-
ny mikrofon w kształcie jaja do gniazda.
...Tak. Michael stoi. Martwym blaskiem świeci się granato-
wa latarenka. Z
wiatła. Reflektory. Kilka reflektorów, być mo\
e
wszystkie... W białym świetle szlaban w paski. Zamknięty. Lu-
dzi nie widać. W ogóle nikogo i niczego nie widać, oprócz szla-
banu i mrocznej masy zarośli. śadnego ruchu. I cisza. Tylko sil-
nik warczy. "Albo szlaban w łeb zalepi mi ponury inwalida..."
Nie, jednak jest jakiś ruch - po lewej stronie od Michaela. Jakieś
czerwone odblaski... Czy to są blaski na szybie? "W łeb za chwilę
szlaban wlepi mi bezradny inwalida..."
I nagle -jakby zamarznięte krzaki przesunęły się i popłynęły
- zaczęły poruszać się po-nad drogą - pionowe jasne i ciemne
paski, jakby w głowie się kręciło i w oczach popłynęło. "Bo\
-\
-
-\
..." - ledwo gwizdnął Wanieczka nad uchem.
Potwór, nienaturalnej wielkości zwierzę. Prawie niewidocz-
ne. Raczej - prawie nie zauwa\
alne. śółto-szare w czarne po-
przeczne paski - zatrzymywało się i od razu zrastało z pejza\
em.
Wyobraz
nia nie przyjmowała go jako rzeczywistości. Maligna -
tak. Halucynacja - tak. Gra mętnych cieni na zamarzniętym na-
gim zagajniku wierzbowym. Dziwny koń... Cokolwiek, tylko nie
rzeczywistość. Nie ma nic takiego i być nie mo\
e...
Ale to była rzeczywistość. Ono istniało. Tutaj. Obok samo-
chodu. Ono patrzyło. A
eb. Mętne czerwone oczka. Krzywe nie-
przyjemne usta... Nie paszcza, a usta. Nie głowa, nie czaszka,
a- łeb... I zapach nagle skądś się wziął. Zapaszek. Zgnilizny.
Albo śmierci... Albo strachu. Gdyby strach miał zapach, byłby
właśnie taki... Zapaszek, od którego drętwieją kości policzko-
we. .. To znaczy, \
e strach ma zapach...
- Co to, Boss? - szepnął Wanieczka, z du\
ymi wargami, ma-
lutki i od razu zmizerniały, jak przestraszony uczeń.
- Milcz - powiedział ledwo ruszając ustami. - To basker.
Milcz, on słyszy...
.. .Mówili, \
e trzeba je karmić ludzkim mięsem. Trupami, któ-
re ju\
zaczęły się psuć.
Mówili, \
e rwą \
elazo kłami, a pazurami wybijają przednie
szyby samochodów. Jednym niedbałym ruchem łapy.
Mówili, \
e rozumiejąludzkąmowę. śe słysząbicie serca z od-
ległości ponad kilometra. śe widzą przez mgłę, jak radary. śe
mogą oddychać pod wodą. Ale za to, mówili, nie mają węchu.
W ogóle. I nie mają głosu. Milczą. Tylko czasami - rzadko -
śmieją się.
Mówili, \
e słuchają tylko dzieci, w wieku do trzynastu lat.
Dorosłych nie uwa\
ają za właścicieli, dorosłych uwa\
ają za je-
dzenie. Niesmaczne, co prawda. Dorosłych uwa\
ają za surowce
kulinarne.
Mówili, \
e w pewnym sensie są rozumne. Ale wyglądało to
chyba gorzej. "Rozumne? - powiedział kiedyś Wikont, uśmie-
chając się ponuro. - One nie są rozumne. Są szalone".
Baskery stworzono specjalnie dla ochrony. Były idealnymi
ochroniarzami. Bardzo chętnie kupowały je niektóre kraje twar-
dej ręki. Z
wietny towar eksportowy! Baskery nie mno\
yły się.
Baskera mo\
na było tylko wychodowac, stworzyć, sformować,
ulepić - ręczna robota, a jak to się robi, wiedzieli tylko posiada-
cze psich farm, w dodatku nie wszyscy. W Rosji ju\
od pięciu lat
handel baskerami był zabroniony. Same farmy istniały gdzieś na
obrze\
ach obowiązującego prawa. Ale farmerzy nie znali lepszej
ochrony przed włóczęgami i bezdomnymi, przed sprytnymi, upar-
tymi oddziałami specjalnymi, niszczącymi pola, i przed mafią,
która chce wziąć pod kontrolę ka\
dego wolnego właściciela ziem-
skiego. Chodzi o to, \
e baskera prawie nie mo\
na zabić. Widzi
kule. I pociski. A tym bardziej - powolne, samonaprowadzające
rakiety...
Oczywiście, trzeba było ich zabronić. Jeszcze wczoraj. Póki
nie jest za póz
no. Póki jesteśmy cali w naszych domach. Póki
jeszcze nie zainteresowaliśmy ich tak naprawdę. Póki jeszcze do
Strona 164
Strugaccy A i B - Poszukiwanie przeznaczenia(txt)
nich nie dotarło, \
e świe\
e, którego tak nie lubią, bardzo łatwo
przerobić w zepsute, które uwielbiają...
Basker cały czas patrzył na nich \
arzącymi się oczami - z po-
gardą i obojętnie, a gdzieś tam, na skraju szalonego świata, krzy-
czał ze wszystkich sił Iwan Susanin: nie trzeba... Gospodarzu ...
Straszna sprawa, przecie\
... Po dobremu trzeba się rozejść, po
dobremu! I nagle megafonowy głos wymówił znikąd:
- Gospodarzu, je\
eli tu jesteś, przynajmniej daj znać. Cze-
mu milczysz?
Powoli, jak w wodzie, wyciągnął rękę i włączył urządzenie
głośno mówiące.
- Jestem tutaj - powiedział. [ Pobierz całość w formacie PDF ]