|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
stworzonych historii?
- No nie. - Była wyraznie speszona. - Nie tylko...
- A co jeszcze robicie?
- Na przykład dziewczynie, która pierwsza zaśnie,
wsadza się rękę do miski pełnej lodowatej wody. Tej,
która druga zaśnie, moczy się majtki pod kranem i mokre
chowa do zamrażarki. Boże! Wszystko to brzmi strasznie
głupio i dziecinnie. W głowie mi się nie mieści, że kiedyś
wyprawiałam takie durnoty.
- Mnie też się nie mieści - przyznał, z trudem za
chowując powagę. - Wiesz, może to lepiej, że będę się
męczył w nocy na twardej, wąskiej kanapie. Nie chciał
bym rano obudzić się i zobaczyć, że bokserki mam
sztywne, jakbym kij połknął. Ojej, Caro, czy powiedzia-
111
łem coś nie tak? Znów jesteś cała w pąsach. Nie miałem
nic złego na myśli, maleńka. Po prostu pomyślałem sobie,
że gdybym nie daj Boże zasnął, schowałabyś mi gatki
do zamrażarki...
Wesołe iskierki w jego oczach oraz szelmowski
uśmiech na twarzy świadczyły, że jednak zupełnie co in
nego przyszło mu do głowy. Ona zaś doskonale o tym
wiedziała. Przed oczami stanął jej obraz Nicka ubranego
w same bokserki - i wyraznie podnieconego.
Bezwiednie zaczęła się zastanawiać, jakie nosi bokser
ki. Czy jednokolorowe? Czy z jedwabiu? Czy...
Rany boskie, Caro, co się z tobą dzieje? - zganiła się
w myślach, zaskoczona własnym zachowaniem, ale
i przejęta. Na ogół nie miewała takich myśli - o seksie
i nagich ciałach - a także nie prowadziła frywolnych roz
mów, zwłaszcza z mężczyznami. Nick był nie tylko męż
czyzną, ale również jej mężem. Wystraszyła się: oby nie
potraktował jej niewinnej opowieści o mrożonych maj
tkach jako zaproszenia do łóżka!
Szlag by to trafił! Czy musiała ratować przed depor
tacją kogoś tak przystojnego? Czy nie mógłby to być
garbaty karzeł z odstającymi uszami?
Chemik zawsze wszystkim kojarzy siÄ™ dwojako:
z nudnym, zapracowanym naukowcem w białym fartu
chu albo z szalonym, roztrzepanym ekscentrykiem o na
stroszonych brwiach i włosach. Chemicy krzątają się po
ciasnych laboratoriach pełnych probówek, zlewek, bul
goczących substancji i stęchłych książek. Nie noszą gar
niturów od Armaniego, nie palą papierosów marki Pla
yer's, a ich ulubioną wódką nie jest Stolicznaja. Nie przy-
112
rządzają na grillu befsztyków, nie czynią nieprzyzwoitych
aluzji, a jeśli cokolwiek rozpalają, to palnik bunsenowski,
a nie serca dojrzałych, zrównoważonych kobiet!
Po chwili doszła do wniosku, że wszystkiemu winien
jest boy hotelowy - ten głupi, szczerzący zęby pacan na
stawił termostat zbyt wysoko. Powietrze było nagrzane,
od piekarnika, w którym robiły się ziemniaki, też bił żar,
no i oczywiście ciepło promieniowało z kominka. Na
zewnÄ…trz mrozna zimna, wewnÄ…trz sauna. Caroline po
myślała sobie, że znacznie lepiej by się poczuła, gdyby
zdjęła sweter, który podczas rozpakowywania walizek,
zarzuciła na bluzkę. Nie chciała jednak niczego zdejmo
wać. Bała się, że Nick znów to zle odczyta i zacznie
żartować, tak jak z piżamą.
- Może jednak zjedzmy normalnie, przy stole - po
wiedziała trochę niezdecydowanym głosem.
- Przy kominku stoi telewizor - zauważył Nick. -
Siedząc na podłodze, moglibyśmy obejrzeć jakieś wia
domości. Zobaczyć, co się w dniu dzisiejszym wydarzyło
na świecie.
- No dobrze - zgodziła się.
Sprawę przesądził telewizor. Nie dlatego, że nie mogła
żyć bez informacji o tym, co się dzieje, ale dlatego, że
oglądając telewizję, nie musiała się zastanawiać, które
tematy można bezpiecznie w rozmowie poruszać, a które
lepiej omijać z daleka.
Wyciągnęła z piekarnika ziemniaki, następnie prze
rzuciła do miseczki ugotowane warzywa, Nick z kolei
zdjął z grilla mięso i położył każdemu na talerzu po bef
sztyku. Parę minut pózniej siedzieli na podłodze przy ma-
113
tym, niskim stoliku, na którym mieściły się kieliszki, ale
talerze już nie. Telewizor był włączony na stację CNN,
jednakże głos spikera nie przeszkadzał Nickowi w pro
wadzeniu konwersacji.
- Szampan dla nowożeńców. - Napełnił do połowy
kryształowe kieliszki, po czym ujął swój za nóżkę. -
Znam mnóstwo rosyjskich toastów weselnych, ale oba
wiam się, że żadnego nie zdołałbym ładnie przetłumaczyć
na angielski. Więc powiem po prostu: za nas, Caro.
- Za nas - szepnęła, podnosząc kieliszek do ust.
Popijali złocisty płyn. Caroline wiedziała, że powinna
przyhamować. Zazwyczaj ograniczała się do dwóch kie
liszków wina; zle tolerowała alkohol, a już zwłaszcza
szampan szybko uderzał jej do głowy. Bąbelki łaskotały
ją w nos, każdy łyk rozgrzewał, sprawiał, że świat coraz
bardziej wirował jej przed oczami. Nawet sama przed
sobą nie chciała się przyznać, że to bliskość Nicka ma
na nią tak dziwny, oszałamiający wpływ, a nie te trzy
małe łyczki szampana, które dotąd wypiła.
Przysunęła talerz. Tak, nie powinna pić na pusty żo
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
|
