|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
i zdobywając serce księżnej, zaciągnął wobec niej
szczególne zobowiązania. Była to więc także sprawa
honoru. Marco dostrzegł nagle, że po raz pierwszy od
chwili, gdy wraz z Paolem uciekł z Italii, zaczął przed
kładać czyjeś życzenia nad swoje własne.
Elena wsunęła rękę w jego dłoń, po czym przemówiła:
- Mości Beltraffio, messer de Grimaldi. Chcę, żeby
ście obaj wysłuchali uważnie tego, co mam do powie
dzenia. Całym sercem przychylam się do propozycji
mego kanclerza, nie tylko ze względu na własne uczu
cia, ale i dobro księstwa Reggiano. Niezwłocznie poin
formuję Radę Sześciu, że zleciłam przygotowanie do
kumentów, na mocy których Marco Rinaldi będzie nie
tylko mym mężem, ale i współrządcą, uprawnionym do
tytułowania się księciem.
Elena mówiła pełnym powagi i dostojeństwa tonem,
którego zawsze używała, gdy wypełniała swe monarsze
obowiÄ…zki.
Jej słowa wzbudziły w Marcu niezwykłą reakcję,
chociaż ani Elena, ani Beltraffio nie zdawali sobie z te
go sprawy. Ogarnęły go tak silne uczucia miłości i po
dziwu, jakich nie zaznał przedtem. Z wyjątkiem Paola,
wszystkich ludzi traktował jak narzędzia, które miały
mu służyć, jednak Elena stała się dla niego kimś abso
lutnie wyjÄ…tkowym.
Oto rezygnowała z czegoś niezwykle ważnego na je
go rzecz, a czyniła to z taką godnością i wdziękiem, że
obudziła w nim najwyższy szacunek. Nie zastanawiając
się wiele, przyklęknął przed nią na kolano i włożył swe
ręce w jej dłonie, jakby był jej wasalem, a ona jego su-
werenem, któremu składał przysięgę lojalności.
- To dla mnie najwyższy honor, pani, tym bardziej
że tak niewiele mogę ci dać w zamian.
Elena gestem nakazała, by wstał.
- Już dałeś mi samego siebie, a to dla mnie prawdzi
wy zaszczyt. A teraz musimy stawić czoło zagrożeniu
i zdecydować, jak zareagować na podłość hrabiego.
- Słusznie, pani - poparł ją Beltraffio. - Miejmy tyl
ko nadzieję, że Rada Sześciu okaże się ugodowa, gdy
oznajmimy im nasze postanowienie. KierujÄ…c siÄ™ zdro
wym rozsądkiem, powinni natychmiast przychylić się
do naszej propozycji, obawiam się jednak, że zdrowy
rozsądek stał się rzadkim towarem na posiedzeniach
starszyzny księstwa.
Tego ranka Rada Sześciu okazała się niespodziewa
nie radą pięciu, Orsini bowiem nie stawił się na naradę.
Nie było go w komnacie i nikt nie wiedział, gdzie mógł
przebywać. Jego służący twierdził podczas przesłucha
nia, że gdy o świcie wszedł do sypialni swego pana, już
go tam nie zastał. Nie podejrzewał jednak niczego złe
go, nie było bowiem szat, które poprzedniego wieczoru
dla niego przygotował. Przyjął więc, że jego pan wstał
wcześniej niż zwykle, sam się odział i poszedł na jakieś
spotkanie albo udał się na przechadzkę, co często czy
nił, bo świeże powietrze rozjaśnia mu umysł.
Te wieści przekazał Marcowi, Elenie i Beltraffiowi
porucznik Luca de Grimaldi.
- To istne brednie - zakończył Luca. - Najpewniej
Orsini był opłacany przez hrabiego Giovanniego i ra
zem z nim umknął z miasta. Z drugiej strony jego słu
żący twierdzi, że wszystkie szaty i cenne przedmioty
wciąż znajdują się w komnacie, a konie nadal stoją
w pałacowej stajni,
- Gdzie więc się podziewa? - zapytał zdenerwowa
ny Beltraffio. - To posiedzenie Rady ma dotyczyć
spraw niezwykłej wagi, powinni więc znalezć się na
nim wszyscy członkowie, by ktoś pózniej nie próbował
podważać podjętych decyzji.
- Racja - przyznała Elena, a Marco przybrał minę
sfinksa.
Jednak po szybkiej naradzie uznano, że nie można tra
cić czasu i należy rozpocząć posiedzenie bez Orsiniego,
a Luca natychmiast wyruszył na jego poszukiwania.
- Nawet jeśli nie uciekł z Ubertim, niewykluczone, że
jest zdrajcą. Pozostając na miejscu, miałby szansę znacz
nie lepiej przysłużyć się swemu nowemu panu - skomen
tował ponuro Beltraffio, nakazując szambelanowi, by
wprowadził pięciu członków Rady do sali tronowej.
Oczywiście Graziani już od progu wykrzykiwał, że
z powodu nieobecności Orsiniego wszystkie ustalenia
będą nieważne, ale Elena odparła, że kiedy wysłuchają
listu hrabiego Giovanniego, stanie się jasne, że nie moż
na czekać, aż Orsini raczy wychynąć z miejsca, w któ
rym się zaszył z bliżej niewyjaśnionych przyczyn.
- To do niego całkiem niepodobne - mruknął pod
nosem któryś z doradców. - Nigdy nie opuszczał żad
nych narad.
- Tym razem nie wiedział, że będziemy musieli się
zebrać - wtrącił inny.
- W rzeczy samej - zgodziła się Elena - A skoro już
to ustaliliśmy, zajmijmy się wreszcie sprawami państwa.
Po przeczytaniu listu hrabiego w sali podniosła się
wrzawa.
- Od początku sprzeciwiałem się temu małżeństwu
- zagrzmiał. Graziani. -I teraz jasno widać, że miałem
rację. Niepotrzebnie obraziliśmy hrabiego Giovannie
go. Byłoby o wiele lepiej, gdyby księżna przyjęła jego
matrymonialnÄ… ofertÄ™.
- Lecz tego nie zrobiłam - ucięła Elena. -I teraz je
stem żoną kapitana Rinaldiego. Porzućmy więc próżne
żale i jałowe dyskusje, tylko wysłuchajmy, co ma nam
do zaproponowania szacowny Beltraffio.
Graziani już otwierał usta, by zgłaszać kolejne skar
gi, ale milczący dotąd Marco pochylił się i z wysokości
swego tronu powiedział cichym, lecz nieznoszącym
sprzeciwu głosem:
- Zamilcz, człowieku. Twoja księżna udzieliła teraz
głosu kanclerzowi.
Nic jednak nie mogło uciszyć Grazianiego, gdy Bel
traffio poprosił Elenę o uzasadnienie Radzie konieczno
ści nadania Marcowi książęcego tytułu, co też uczyniła
z niezwykłą godnością, a zakończyła słowami:
- Dzięki temu zyskujemy nie tylko księcia, ale
i wspaniałego wojownika, sławnego i podziwianego
w całej Italii, o czym hrabia Giovanni zdaje się zapo
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
|
