Foley Gaelen Trylogia Ascencion 01 Jego wysokoĹÄ pirat

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

jej w oczy. I musisz odbudowa� je na nowo. Mam racj�?
Powoli skin�ła głow�, nie odrywaj�c od niego oczu.
Po chwili Lazar odwrócił si� znów ku wschodowi.
144
Rad jestem, �e spogl�dasz w przyszłoS� z nadziej�.
Nadzieja nigdy nie gaSnie odparła automatycznie, ocieraj�c r�k�
łz�. Po chwili dodała z gorycz�:
Chyba �e ktoS odbierze sobie �ycie. Zarówno moja matka, jak
i mój ojciec poddali si�, kapitanie& i tego nie mog� im wybaczy�.
Lazar milczał przez chwil�.
Kochanie, czy nigdy nie przyszło ci do głowy, �e Smier� twojej
matki nie była samobójstwem? Ostatecznie, twój ojciec miał wielu wro-
gów&
Allegra spojrzała na niego przera�ona.
Co masz na mySli? �e została& zamordowana? JeSli wiesz coS,
o czym ja nie mam poj�cia, musisz mi powiedzie�, Lazarze!
Potrz�sn�ł głow� i pochyliwszy si� ku Allegrze, musn�ł dłoni� jej
policzek.
Wiem tylko, �e Swiat jest znacznie gorszy ni� s�dzisz, malutka&
I nie przypuszczam, by twoja matka Swiadomie zostawiła ci� sam� na
Swiecie, cho�by nie wiem jak bolała nad Smierci� króla Alfonsa.
Allegra odwróciła si�.
Nie mówmy ju� o tym!
Dlaczego?
Bo mama zostawiła mnie całkiem Swiadomie, kapitanie! Porzuci-
ła mnie, by poł�czy� si� ze zmarłymi przyjaciółmi. Nie zale�ało jej na
mnie; mojemu ojcu równie�. WłaSnie dlatego wysłali mnie jak paczk�
do cioci Isabelle& ale ona, dzi�ki Bogu, kochała mnie. Mimo wszystko
byłam jednak zawsze samotna i bezdomna. Czy teraz mo�emy zmieni�
ju� temat rozmowy? spytała oficjalnym tonem. Mo�e porozmawia-
my o twojej rodzinie? Postanowiła sprawdzi�, czy informacje uzyska-
ne od Proboszcza na temat wendety b�d� zgodne z opowieSci� samego
Lazara. W jaki sposób straciłeS swoich najbli�szych?
Lazar milczał przez dłu�sz� chwil�.
Zostali zamordowani.
Allegra przymkn�ła oczy.
Tak mi przykro!
Wzruszył tylko ramionami.
Kiedy to si� stało?
Całe wieki temu& A mo�e wczoraj? Znów wzruszył ramiona-
mi. Byłem jeszcze chłopcem. Dobrze znasz t� histori�, Allegro po-
wiedział z nutk� ironii. Przeł�cz D Orofio, póxny wieczór, straszliwa
burza& Dziesi�� minut po dziesi�tej, dwunasty czerwca 1770 roku.
Allegra popatrzyła na niego w osłupieniu.
145
10 Jego WysokoS� Pirat
Nic nie rozumiem& Wczoraj mówiłeS mi, �e jesteS piratem!
Nie patrzył jej w oczy, tylko przed siebie. Wiatr sprawił, �e koszula
przylgn�ła mu do ciała.
Os�dx sama, Allegro. Co widzisz, gdy spogl�dasz na mnie?
Skamieniała z oczyma utkwionymi w Lazara.
Nie �artujesz?& Twierdzisz, �e jesteS synem króla Alfonsa?
Przez kilka minut panowało milczenie. Lazar a� kipiał wewn�trz-
nie, wpatruj�c si� uporczywie w daleki horyzont. Allegra czekała z bij�-
cym sercem na odpowiedx, usiłuj�c wyczyta� prawd� z jego twarzy.
Niewa�ne, kim jestem powiedział w ko�cu. Jestem m�czy-
zn�, a ty kobiet�. Tylko to si� liczy mi�dzy nami.
JeSli Bóg pozostawił ci� przy �yciu, byS rz�dził Ascencion i strzegł
jej, to ma to niesłychane znaczenie! Popatrzyła na niego. JeSli istot-
nie nim jesteS, nie mo�esz walczy� ze swym przeznaczeniem ani po-
zwoli�, by twój lud cierpiał! Nie mo�esz sprzeciwia� si� woli Boga.
Nie ma �adnego Boga, Allegro.
Uniosła oczy ku coraz jaSniejszemu niebu i odetchn�ła gł�boko, sta-
raj�c si� opanowa� zniecierpliwienie.
JeSli naprawd� nim jesteS, czemu odpłyn�liSmy z Ascencion?
Lazar siedział bez ruchu, nieodgadniony, zamkni�ty w sobie.
Allegra spróbowała wybada� go inaczej.
Jak udało ci si� wymkn�� z r�k rozbójników?
To nie byli wcale rozbójnicy, tylko zawodowi mordercy, nasłani
przez twojego ojca. A ja miałem łut szcz�Scia. Wpatrywał si� z nat�e-
niem we wchodz�ce sło�ce tak długo, �e go oSlepiło. Nie! To wcale
nie było szcz�Scie. Mój ojciec zgin�ł, �ebym ja mógł si� uratowa�. Wo-
lałbym, �eby tak si� nie stało dodał cicho.
Nie mów tak! szepn�ła łagodnie i chciała dotkn�� jego ramie-
nia, ale odsun�ł si� i dalej patrzał na wschód. Allegra potrz�sn�ła głow�
w rozterce. Nie wiedziała ju�, w co ma wierzy�. Zrobiłabym wszyst-
ko, �eby ci pomóc!
Wi�c kochaj si� ze mn� odparł, nie odrywaj�c nieruchomych
oczu od sło�ca.
To nic nie da!
Mnie bardzo wiele.
Dobre sobie! wybuchn�ła. Kimkolwiek jesteS, całkiem si� za-
gubiłeS! Czemu nie zastanowisz si� powa�nie nad tym, co ci� dr�czy?
Przyjrzyj si� swemu �yciu! JesteS silny, inteligentny i dzielny& Czemu
zadowalasz si� tak n�dznym losem? Mógłby� osi�gn�� o wiele wi�cej&
Przerwał jej cichy, lodowaty Smiech.
146
M�dra, szlachetna panno Monteverdi! Znów słysz� pogard� w two-
im głosie. Dobrze ju� znam ten ton!
Pogard�? O czym ty mówisz?
Twoj� pogard� dla mnie, moja wyniosła branko! Twoj� najwy�-
sz� pogard�. WłaSnie dlatego nie chcesz si� ze mn� kocha�.
To całkowicie zbiło j� z tropu.
Niepoprawny głupcze! Takie wyci�gn�łeS wnioski? Có� ja ci mam
powiedzie�? Wcale tob� nie gardz�, tylko si� ciebie boj�!
Wreszcie na ni� spojrzał.
Boisz si�? spytał gwałtownie i zaraz si� nachmurzył. Nieprawda!
Tak, boj� si� ciebie! Wybacz, �e nie pal� si� do tego, by ulec m�-
czyxnie, który to pragnie mnie zamordowa�, to znowu uwieS�& I pew-
nie zostawi� z dzieckiem przy piersi gdzieS na odludziu, bez �adnej po-
mocy! Jestem pewna, �e z pocz�tku byłoby nam cudownie, ale cho� jedno
z nas powinno mie� odrobin� rozs�dku! Boj� si� ciebie mówiła dalej
bez ogródek bo jesteS egoistyczny, dziki i trudno ci si� oprze�. Nie
zamierzam by� twoj� igraszk�! Moje �ycie to nie zabawa. Ja te� mam
swoje uczucia, swoje prawa& ja te� mam serce!
Fiore wzruszył ramionami.
DałaS mi słowo.
Tak, ale czy miałam jakieS inne wyjScie? Co mogłam zrobi� w tej
sytuacji? pytała natarczywie. Jak ty sam byS post�pił?
Co za pytanie! OczywiScie uciekłbym, ch�rie odparł przera�a-
j�cym, pos�pnym tonem. Zostawiłbym ich na pewn� zgub� i ratował-
bym własn� skór�!
Na pewno byS tego nie zrobił!
Odwrócił si� do niej gwałtownie.
WłaSnie tak zrobiłem! Dokładnie tak! Masz teraz swojego ksi�cia!
Oczy Allegry rozszerzyły si� z przera�enia.
Lazar znowu patrzył na morze.
Wcale nie boisz si� mnie. Boisz si� samej siebie, tego, �e mo�esz
si� we mnie zakocha�. Nie mam o to do ciebie pretensji. Ludzie, którzy
mnie kochaj�, przewa�nie xle ko�cz�. Ale tobie nie pozwol� si� wywi-
n��! Nie masz wyboru. Nale�ysz teraz do mnie, chcesz tego czy nie!
Nie podoba mi si� to ani troch�!
Spróbuj uciec poradził zimno. Dalej! Sama zobaczysz, jak si�
to sko�czy. Daj mi tylko pretekst, a wezm� to, czego pragn�, cho�by
wbrew twej woli! A pragn� ci� tak bardzo& za bardzo, do wszystkich
diabłów! Bez ostrze�enia odwrócił si� i pocałował Allegr�, przypiera-
j�c j� do masztu.
147
Zamarła z przera�enia. Była pewna, �e spadnie, złamie sobie kark
o pokład, le��cy trzydzieSci metrów pod nimi! A wszystko przez jeden
pocałunek& odwodz�cy od zmysłów pocałunek& Lazar widocznie
wcale si� tym nie przejmował. Po�erał j� wprost z bezlitosn�, płomien-
n� nami�tnoSci�.
Boisz si� teraz, panno Monteverdi? spytał szorstko, ale nie po-
zwolił jej odpowiedzie�. Jego gniewne pocałunki spychały j� coraz bar-
dziej na skraj przepaSci. Jego po��danie ci�gn�ło j� jeszcze silniej w ot-
chła�.
Nie pozwoli si� zepchn��! Uchwyciła si� kurczowo balustrady.
W głowie kr�ciło si� jej coraz bardziej. Czuła wzbieraj�ce w dole brzu-
cha po��danie; palce a� j� Swierzbiły, by dotkn�� aksamitnej, złocistej
skóry Lazara& ale si� powstrzymała. [ Pobierz całość w formacie PDF ]