|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
przybytku. Zechce pani skosztować zupy?
- Och, jaki pan uprzejmy. - Uśmiech Monique stopiłby cze
koladę z odległości kilkunastu metrów. - Oczywiście, że chcę
obejrzeć miejsce, w którym pracuje moja córka.
- Córka?
Oczywiście, pomyślała złośliwie Summer, odkąd moja ma
muśka weszła do kuchni. Maks nie słyszy niczego poza roman
tycznymi skrzypcami.
- Poznajcie moją mamę - odezwała się głośno i dobit
nie. - Monique Dubois. A to jest Maks, nasz główny kucharz.
Mama? Maks był zaskoczony, ale gdy przyjrzał się uważniej,
dostrzegł uderzające podobieństwo kobiet. Jak mógł nie zauwa
żyć od razu? A przecież nie było filmu z Dubois, którego by nie
obejrzał co najmniej trzy razy.
- Cała przyjemność po mojej' stronie - skłonił się szarmanc
ko, całując podaną dłoń. - To dla mnie zaszczyt.
- Cieszę się, że moja córka pracuje z dżentelmenem. - Sum
mer, słysząc te słowa, zacisnęła zęby. - Z przyjemnością obejrzę
wszystko, absolutnie wszystko. Może być dziś po południu?
- dodała, zanim Maks zdążył zareagować. - Teraz chciałabym
porwać Summer na parę chwil. Czy mogłabym prosić o szampa
na i kawior do mojego apartamentu?
- Kawioru nie ma w menu - wtrąciła Summer, posyłając
Maksowi ostrzegawcze spojrzenie. - Przynajmniej na razie.
MIAOZ NA DESER 1 6 3
- Jaka szkoda. - Monique zrobiła minę kapryśnego brzdą
ca. - W takim razie proszÄ™ o ciasto albo ser.
- Osobiście dopilnuję zamówienia, madame.
- To bardzo miło z pana strony. - Monique zatrzepotała rzę
sami, wzięła Summer pod ramię i obie pożeglowały ku
drzwiom.
- Nie żałujesz sobie, mamo - mruknęła Summer.
Monique odchyliła głowę i roześmiała się głośno.
- Nie bądz taka brytyjska, cherie. Wyświadczam ci przysłu
gę. Dowiedziałam się od uroczego, młodego Cocharana, że moja
córka nie tylko tu pracuje, o czym nie pisnęła matce ani słówka,
ale już zmaga się z pierwszymi kłopotami.
- Nie powiedziałam ci, bo to tylko tymczasowe zajęcie, choć
przyznam, że bardzo absorbujące. Jeśli zaś chodzi o kłopoty...
- W postaci olbrzyma Maksa - dokończyła Monique, wcho
dzÄ…c do windy.
- Poradzę sobie po swojemu - ucięła Summer.
- Nie zaszkodzi, jeśli matka trochę ci w tym pomoże. - Mo
nique nacisnęła numer piętra i odwróciła się do córki. - Dopiero
w dziennym świetle widać, jak wyładniałaś - stwierdziła z zado
woleniem. - Cieszy mnie to. Jeśli masz wreszcie dojrzeć, rób to
z wdziękiem.
Summer z rozbawieniem potrząsnęła głową.
- Jesteś próżna jak zawsze.
- Taka już zostanę, kochanie. - Monique wzruszyła ramio
nami. - I niech Bóg da, żebym zawsze miała ku temu powody.
Teraz - znów wzięła Summer pod ramię i energicznie wyprowa
dziła z windy - chcę usłyszeć w najdrobniejszych szczegółach
o nowej pracy i nowym kochanku. SÄ…dzÄ…c z twojego wyglÄ…du,
obie rzeczy sprawiają ci radość.
164 MIAOZ NA DESER
- Rozumiem, że matki z córkami rozmawiają, o nowej pracy,
ale o kochankach?
- Phi - Monique energicznie rozwarła drzwi apartamen
tu. - Zawsze byłyśmy serdecznymi przyjaciółkami, prawda?
A kumpelki plotkujÄ… o kochankach.
- Najpierw pomówmy o pracy - zaczęła Summer wymijają
co, rozsiadłszy się na miękkiej sofie. - Jest bardzo przyjemna.
Zdecydowałam się na nią, bo mnie zaintrygowała. Poza tym
Blake wymienił LaPointe'a jako alternatywę. Nie muszę ci chy
ba mówić nic więcej?
- LaPointe'a? Tego tłustego typa z małymi, chytrymi oczka
mi, którego tak nie znosisz? Tego, który powiedział gazetom, że
byłaś jego...
- Metresą - wycedziła nienawistnie Summer.
- Właśnie. Co za głupawe słowo, takie przestarzałe, praw
da? - Monique uśmiechnęła się uszczypliwie. - A byłaś?
- No wiesz! Nie zniosłabym jego tłustych, obleśnych rą
czek, nawet gdyby był w połowie tak dobrym kucharzem, za
jakiego się uważa.
- Mogłabyś go zaskarżyć.
- Wtedy wszyscy zaczęliby węszyć, wychodząc z założenia,
że nie ma dymu bez ognia. Ten wieprzek nie posiadałby się
z radości. - Summer zorientowała się, że mówi przez zęby, więc
z wysiłkiem zdobyła się na pogardliwy uśmiech. - Nie każ mi
mówić o tej gnidzie. Wystarczy, że Blake posłużył się nim, aby
wmanewrować mnie w tę pracę.
- Bardzo mądry człowiek z tego twojego Blake'a. - Mo
nique pokiwała głową.
- On nie jest mój" - zaperzyła się Summer. - Należy do
siebie, tak jak ja jestem paniÄ… swojego czasu. Doskonale wiesz.
MIAOZ NA DESER 165
że nie wierzę w te dyrdymały. - Rozległo się ciche pukanie do
drzwi. Monique nie drgnęła, Summer wstała, aby otworzyć. Gdy
zobaczyła tacę z serami, świeżymi owocami i schłodzonym
szampanem w wiaderku, pomyślała, że Maks musiał stanąć na
głowie, żeby przygotować wszystko w takim tempie. Podpisała
rachunek i odprawiła posłańca.
Monique długo wahała się, co wybrać na pierwszy kąsek.
Wreszcie zdecydowała się na kawałeczek sera.
- Przecież jesteś w nim zakochana.
Summer przerwała otwieranie butelki i spojrzała na matkę.
- Co?
- Jesteś zakochana w młodym Cocharanie.
Korek wystrzelił z hałasem, a spieniony szampan wypłynął
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
|
